Monet – Jednym Okiem Śniąc
Realizm jak ze snu. Odbicie rzeczywistości w zamglonym zwierciadle. Chwytanie chwili ulotnej. To jego słynna twórczość, choć z początku zaczynał jako… karykaturzysta. Już samo jego imię mówi, że ten człowiek wiele osiągnie. Claude Oscar Monet.
Claude Monet, portret
Urodził się w 1840 roku w Paryżu. W wczesnym dzieciństwie wraz z rodziną przeniósł się z Paryża do Hawru. Jego ojciec chciał by młody Monet przejął rodzinny interes i zajął się w przyszłości sklepem, lecz przyszły artysta zbuntował się i jasno oświadczył, że chce zostać malarzem. W szkole zamiast się uczyć, zapełniał kartki zeszytów karykaturami. Często chodził na wagary by szkicować naturę. Jego karykatury zostały wystawiane w witrynie sklepu Graviera. Dorobił się nawet niezłej sumy, sprzedając je. Eugene Bodin był jego pierwszym nauczycielem, pokazując mu malarstwo plenerowe. Wkrótce Monet wrócił do Paryża gdzie poszedł do Academie Suisse.
W 1861 roku został wcielony do wojska i zesłany do Maroka. Pobyt artysty tam przysłużył mu się, gdyż tamtejsze widoki natchnęły go na malowanie w duchu impresjonizmu. Rok później po zwolnieniu ze służby wyjechał do Barbizon wraz z kilkoma znajomymi malarzami, gdzie działała grupa artystów pejzażystów. Z jednym z nich – Renoirem połączyła Moneta przyjaźń na całe życie. Łączyło ich zainteresowanie tym samym nurtem malarskim – impresjonizmem. Styl ten polega na uchwyceniu ulotnych chwil na płótnie, złapanie i oddanie istoty zmysłowych, ulotnych momentów na obrazie.
,,Pole maków”
W 1867 roku urodził mu się syn Jean. Jednak Monet nie mógł się w pełni tym ucieszyć, bo na tym etapie życia miał niemałe problemy majątkowe, które przyczyniły się nawet do jego próby samobójczej. W 1970 roku poślubił Camille Doncieux i wyjechał do Londynu zostawiając rodzinę pod opieką swojego dawnego malarskiego mistrza. Tam zainteresował się dziełami Williama Turnera. To właśnie tam Monet miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w 1883 roku.
W 1872 roku, znacznie poprawił się stan zdrowia artysty. Wrócił do tworzenia i zakupił łódkę na której malował. Szczególnie fascynowała go woda. Często portretował też żonę i syna.
W 1872 roku powstało dzieło ,,Impresja. Wschód Słońca” i to ono nadało początek impresjonizmowi. Na obrazie widać szarość poranka, chwilę tuż przed pełnym wschodem słońca i rozświetleniem świata płomiennymi barwami.
,,Impresja. Wschód Słońca”
Na początku impresjonizm był oceniany negatywnie. Monet sprzedawał niewiele obrazów, a jego stan zdrowia znów uległ pogorszeniu. W 1875 zorganizowano wystawę, która zakończyła się antyimpresjonistycznym wystąpieniem gdzie musiała aż interweniować policja. Nadomiar złego cztery lata później zmarła żona artysty. Zdrowia nie przywróciły jej nawet jego wszystkie wydane pieniądze.
Przeniósł się do Givenry, gdzie chciał odizolować się od ludzi. Wyszło mu to na dobre, gdyż odzyskał siły i dobre samopoczucie. Zmieniało się też nastawienie krytyków do odbioru impresjonizmu, więc jego obrazy powoli zaczęły się w końcu sprzedawać.
W 1891 roku zmarł kolekcjoner, który kupował wiele dzieł Moneta. Artysta niedługo potem poślubił wdowę po nim Alice, z którą wcześniej już coś prawdopodobnie go łączyło. Wtedy właśnie zaczął się dobry okres w jego życiu. Osiągał też coraz większe sukcesy. Zaczął eksperymentować z kolorami, tworząc serie obrazów przedstawiających ten sam krajobraz o różnych porach roku, za dnia i w nocy o różnym oświetleniu.
,,Katedra w Rouen”
,,Katedra w Rouen”
Zakupił dom z dużą działką, gdzie mógł stworzyć swój ogród a tym samym wymarzone miejsce do pracy i szukania inspiracji. Zyskał także zezwolenie na zmienienie biegu rzeki Ru (mógł zwiększyć pojemność stawu na swojej posesji, gdzie hodował nenufary – lilie wodne, zajmujące ważne miejsce w jego twórczości).
,,Nenufary”
,,Nenufary”
W 1911 roku zmarła Alice, a trzy lata później Jean. Monetowi pogorszył się stan zdrowia, nie przestawał mimo to malować i wyjeżdżać do Londynu i Wenecji. Szczególne problemy miał ze wzrokiem, które nasiliły się w 1918 roku. W końcu poddał się operacji, po której był zmuszony do noszenia okularów by dalej tworzyć.
Malarstwo Moneta zaczęło przypominać abstrakcje złożone z faerii barw i kolorowych plam na płótnie. Skupiał się na świetle i uzyskiwanym przez niego kolorze. Jego ostatnim dziełem był obraz z cyklu ,,Nenufary”. Niestety stwierdzono u niego nowotwór lewego oka. Artysta zmarł w 1926 roku.
W Polsce znajduje się jego dzieło ,,Plaża w Pourville” w Muzeum Narodowym w Poznaniu.(strona muzeum)
,,Plaża w Pourville”
-------------------------------------------------------------------------------------
źródło inf. wikipedia, tumblr
Picasso – Mały-Wielki Chaos
Uczył się zasad tylko po to by je jak najlepiej łamać. Podobnie mówił artysta jazzowy Charlie Parker: „Opanuj swój instrument, opanuj muzykę, a później zapomnij całe to gówno i po prostu graj”. Kilka lat zajęła mu nauka by malować jak Rafael Santi, ale całe życie by malować jak ,,dziecko”. Jedyny w swoim rodzaju. Jego prace albo się kocha, albo się ich nienawidzi. Pablo Picasso.
Picasso, portret
A właściwie.. (każdy chyba wie jak wyglądają hiszpańskie nazwiska) Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso. Urodził się w 1881 roku w Maladze. Talent malarski młodego Picasso został odkryty przez jego ojca. Można powiedzieć, że był stworzony by malować. Kształcił się najpierw w Hiszpanii, potem w Paryżu pod okiem mistrzów. Zawsze jednak mówił, że to co umie jest niewystarczające. Chciał sięgać wyżej, być ciągle lepszym. Mieć swój własny styl malarstwa który zadziwi wszystkich i sprawi, że wyciśnie z człowieka najskrajniejsze emocje od lęku, przez zdziwienie, po euforię.
Picasso, autoportrety na przestrzeni lat (15l, 25l, 89l)
W latach 1901-04 (okres błękitny) tworzył obrazy przedstawiające życie ludzi biednych. Dzieła te były w tematyce melancholijnej. Po tym rozpoczął się okres różowy w którym Picasso przedstawiał sceny z życia cyrkowców.
,,Poor at the seaside”, okres błękitny
,,Siedzący Harlequin”, okres różowy
W końcu pod pieczą mistrza Paula Cezanne’a odszedł od realistycznych form i rozpoczął eksperymenty z geometryzacją i uproszczonymi kształtami. Inspiracją była dla niego sztuka iberyjska i afrykańska. Dało to początek nowemu nurtowi w malarstwie – kubizmowi. Manifestem tego stylu jest utwór ,,Parada” do której scenografię zaprojektował Picasso. Wystawiony w 1917 roku przez ,,Balety Rosyjskie”.
Kubizm (z łac. cubus – kostka) charakteryzuje się bryłowatymi geometrycznymi kształtami i uproszczonymi bryłami, co doskonale widać w późniejszych pracach artysty. Picasso odszedł kompletnie od ogólnie przyjętych kanonów tworzenia sztuki i malarstwa, perspektywy i przestrzeni niezmiennych od czasów renesansu. Zrewolucjonizował sztukę tak jak chciał, wprowadzając coś zupełnie nowego i innego. Wręcz szokującego.
„Maluję umyślnie krzywe nosy, gdyż chcę zmusić ludzi, by spojrzeli wreszcie na ten nos, chcę ich zmusić, by przestali akceptować tylko obrazy harmonijne i piękne kolory”
„Maluję rzeczy nie tak jak je widzę, ale jak o nich myślę”
„Nie ma czegoś takiego jak sztuka abstrakcyjna. Zawsze trzeba od czegoś zacząć. Później można usunąć wszystkie ślady po realizmie”
,,Once Picasso was asked what his paintings meant. He said ,,Do you ever know what the birds are singing? You don’t. But you listen to them anyway.” So, sometimes with art, it is important just to look” – Marina Abramović
Podczas wojny domowej w Hiszpanii opowiedział się za stroną republikańską i jakiś czas później na ich zlecenie namalował obraz Guernica. Było to jego największe i najbardziej rozpoznawalne dzieło. Wystawiono je w Pawilonie Hiszpanii na wystawie światowej w Paryżu.
,,Guernica”
W 1948 roku odwiedził Polskę gdzie wziął udział w Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Zawitał też do Warszawy i do znajdującego się tam Muzeum Narodowego, któremu podarował swoją kolekcję ceramiki, rysunków i barwnych druków. Narysował wtedy rysunek polskiej syrenki.
W 1950 roku otrzymał Międzynarodową Leninowską Nagrodę Pokoju (zwaną także Stalinowską).
Jego twórczość powojenna jest bardzo bogata i różnorodna. Nie da się jej jednoznacznie sklasyfikować. Pablo ma ogromny wpływ na artystów sztuki współczesnej.
Picasso jak każdy artysta lubił ,,przebierać” w kobietach oraz je malować. W jego otoczeniu kręciło się dużo wielbicielek jego osoby, które traktował naprawdę różnie. Związał się z Olgą Koklową, tancerką, z którą miał syna Paula. Później z Marią Teresą Walter urodziła mu się córka Maya, a ze związku z Francoise Gilot syn Claude i córka Palome. Mimo że kobiety stanowiły dla niego ważną inspirację do tworzenia, najważniejsza była dla niego sztuka, a nie życie rodzinne.
Picasso i Jacqueline Roque
Ciekawostką jest, że Picasso miał zaledwie 163 cm wzrostu. Pokazuje to, że wzrost ani tym bardziej wygląd nie świadczy o geniuszu człowieka.
Kolejną ciekawostką jest, że National Geographic zainteresowało się osobą Picassa i producenci stworzyli cały sezon serialu ,,Geniusz” właśnie o nim. Opowiada historię artysty od najmłodszych lat. Uwzględnia każde szczegóły i splata wszystko w interesującą historię. Ukazuje też etapy tworzenia Guernicy. Można się dowiedzieć co inspirowało, denerwowało i dawało szczęście rewolucyjnemu artyście. (inf o serialu)
Picasso w swojej pracowni
—————————————————————————
CYTATY PICASSA:
,,Inspiration exist, but it has to find you working”
,,The urge to destroy is also a creative urge”
,,Art is the lie that enables us to realize the truth”
,,Who sees the human face correctly: the photographer, the mirror or the painter?”
,,Art washes away from the soul the dust of everyday life”
,,The meaning of life is to find your gift. The purpose of life is to give it away”
,,Everything you can imagine is real”
,,Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once he grows up”
——————————————————————————————————————————————————
źr. inf. wikipedia, tumblr
Klimt – Opływające W Złoto Pocałunki
Bał się miłości, lecz fascynował się kobietami i co ważniejsze uwielbiał je malować i (dosłownie!) obsypywać złotem. Niczym international playboy nie mógł odpędzić się od grona swoich fanek. Ponadto zrewolucjonizował sztukę, nadając imię nowej epoce – modernizmowi. Oto Gustav Klimt!
Klimt urodził się w 1862 roku w Austrii. Był drugim z siedmiorga dzieci. Rodzina jego była dość uboga, ale wszyscy mieli talent artystyczny we krwi. Ojciec sprawdzał się jako złotnik-grawer, dwaj bracia trudzili się w malarstwie historycznym oraz dekoracyjnym i cyzelatorstwie (obróbce artystycznej metalowych elementów), zaś sam Gustaw ukończył wiedeńską Szkołę Sztuk Stosowanych.
Na początku podejmował się różnych prac dekoratorskich np malował freski w budynkach miejskich.
Gustaw Klimt
W 1888 zdobył Złoty Order Zasługi. Cesarz Franciszek Józef w ten sposób odznaczył szczególnie i wynagrodził go za pracę w Burgtheater w Wiedniu. Niedługo potem Klimt może się pochwalić kolejnym sukcesem – nadano mu honorowe członkostwo Uniwersytetu w Monachium i Uniwersytetu w Wiedniu.
W 1892 roku Klimt stracił ojca i brata, co wywarło wielki wpływ na jego twórczość – jego prace stały się bardziej osobiste. Niedługo potem poznał Emilii Floge, która stała mu się towarzyszką życia. Jednakże jak już zostało wspomniane wyżej, Klimt miał skłonności do wszechstronności i wybredności jeśli chodzi o związki, nie był stały w uczuciach. Można by było raczej powiedzieć, że chciał spróbować jak najwięcej i jak najróżnorodniej tylko się dało. Podobno nie był obdarzony zniewalającą urodą, ale miał 14 kochanek, które zwykle były jego modelkami.
W 1897 roku Klimt stał się prekursorem nowych przemian artystycznych. Odrzucił kanony akademickie i wraz z innymi artystami założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich – Secesję. Organizowano z jej pomocą wystawy gdzie mogli zabłysnąć młodzi niekonwencjonalni artyści. Z tym ruchem był związany do 1905 roku.
Klimt lubił proste życie, wręcz można się pokusić o stwierdzenie ,,klasztorny styl życia”. W swojej pracowni nosił długie szaty i sandały niczym mistrzowie artystyczni z dawnych epok. Unikał wszelakich imprez, przyjęć, a także spotkań artystów w kawiarniach. Cenił sobie swoją prywatność. Choć miał dużo wielbicielek, udawało mu się unikać skandali.
Gustaw Klimt w swoim ,,twórczym stroju artystycznym”
Klimt chciał tworzyć w sposób totalnie wolny, nieograniczony przez żadne konwencje i zasady wpajane mu w Akademiach. Uważał że tworzenie powinno być całkowicie swobodne, zależne jedynie od zamysłu i konwencji artysty, a nie od czyjejś woli. Był w pełni zwolennikiem wolności twórczej. Jego dzieła wyrażają złożoność epoki w której tworzył. Stał się inspiracją dla późniejszych artystów, a o jego pracach mówiono w następujący sposób:
„– Traktował on dzieło sztuki jako kategorię czysto estetyczną – mówiła Iwona Danielewicz. – Chodzi tu o stopniowe odchodzenie od historii w obrazie, chociaż u niego ta historii jest. Ta jego sztuka symboliczna zaczyna operować linią, dekoracyjnością i działaniem czysto estetycznym” (źródłocytatu)
Jest uważany za najwybitniejszego przedstawiciela secesji i modernizmu.
Dużą popularnością cieszył się wśród klasy średniej. Malował mieszczanki, a kobiety chętnie mu pozowały. W jego dziełach ich wizerunki tętniły erotyzmem i zmysłowością. Dla Klimta jednak akty nie oznaczały jedynie aktów. Kobiecość symbolizowała u niego cykliczność natury, nieustanny początek narodzin i śmierci.
,,Złote łzy Frei”
Klimt wzorował się na twórczości azjatyckiej. Upodobał sobie spłaszczone formy, ułożenie kolorów i figur w symboliczne wzory. Całość dzieł przypomina nieco mozaiki okraczone złotym pyłem, nadającym smak i dodatkową wykwintność obrazom.
,,Złota Adela”
Dzieło Klimta ,,Złota Adela”(1907r.), na której widzimy Adelę Bloch-Bauer I, jest obrazem sprzedanym Ronaldowi S. Lauderowi za 135 mln dolarów. To najwyższa kwota jaką uzyskano za obraz do 2006 roku. Klimt wykonał swoje dzieło dodając do niego złoto i srebro w płatkach.
,,Pocałunek”
Mimo wszystko jednak najsłynniejszym dziełem Gustava Klimta jest ,,Pocałunek”. Powstał w ,,złotym okresie” twórczości artysty datującym się na lata 1903-10. Był to jeden z jego największych sukcesów i kompletny fenomen – od razu po jego prezentacji na wystawie w 1908 roku, zakupiła go wiedeńska Galeria Belvedere – najważniejsze muzeum w kraju. Obraz zawiera w sobie wszystko na czym autor skupiał się w każdym swoim dziele – odcienie złota, motyw mozaiki, piękno, estetyka, erotyka, bliskość dwójki osób.
Gdy zbliżają się do siebie, wszystko inne przestaje istnieć, dla siebie liczą się w tej chwili tylko oni. Podkreśla to dobór kolorów na obrazie, tło jest ciemniejsze, a wzrok przykuwa bogato rozświetlona złotem i barwami para w centrum. Mężczyzna obejmuje czule kobietę, unosząc jej twarz, na której widać oczekiwanie na słodki upragniony pocałunek. Scena pokazuje niezwykłą więź łączącą dwoje ludzi. Warto też zwrócić uwagę na szaty, a dokładniej wzory zdobiące ubrania pary. Suknia kobiety została ozdobiona okrągłymi motywami, a jego kanciastymi i kwadratowymi, co symbolizuje obie płcie. Ukazuje to jak dwie różne rzeczy mogą tworzyć jedność. Patrząc na obraz można wyczuć emocjonalną aurę otaczającą parę. Znawcy wysnuwają przypuszczenia, że być może modelką była bliska sercu malarza Emilii Floge. Nie do końca wiadomo kogo dokładnie przedstawia, ale pewnym jest że nie była to zwykła modelka tylko ktoś kto miał w życiu artysty szczególne miejsce.
Motywy Klimta wykorzystuje się tworząc także sztukę obecnie. Interpretacja ,,Pocałunku” przełożona na scenę z bohaterami filmu anime ,,Ruchomy Zamek Hauru” studia Ghibli – Hauru i Sophie. Bazując na historii jaka łączyła tę dwójkę w filmie, tematyka obrazu idealnie wpasowała się w ich uczucia i emocje względem siebie.
autor (nazwa tumblra): lothlenan
Sztuka dla sztuki. Dobra sztuka jest ponadczasowa.
———————————————————————————————————————–
źr. inf. wikipedia, tumblr