Klimt – Opływające W Złoto Pocałunki
Bał się miłości, lecz fascynował się kobietami i co ważniejsze uwielbiał je malować i (dosłownie!) obsypywać złotem. Niczym international playboy nie mógł odpędzić się od grona swoich fanek. Ponadto zrewolucjonizował sztukę, nadając imię nowej epoce – modernizmowi. Oto Gustav Klimt!
Klimt urodził się w 1862 roku w Austrii. Był drugim z siedmiorga dzieci. Rodzina jego była dość uboga, ale wszyscy mieli talent artystyczny we krwi. Ojciec sprawdzał się jako złotnik-grawer, dwaj bracia trudzili się w malarstwie historycznym oraz dekoracyjnym i cyzelatorstwie (obróbce artystycznej metalowych elementów), zaś sam Gustaw ukończył wiedeńską Szkołę Sztuk Stosowanych.
Na początku podejmował się różnych prac dekoratorskich np malował freski w budynkach miejskich.
W 1888 zdobył Złoty Order Zasługi. Cesarz Franciszek Józef w ten sposób odznaczył szczególnie i wynagrodził go za pracę w Burgtheater w Wiedniu. Niedługo potem Klimt może się pochwalić kolejnym sukcesem – nadano mu honorowe członkostwo Uniwersytetu w Monachium i Uniwersytetu w Wiedniu.
W 1892 roku Klimt stracił ojca i brata, co wywarło wielki wpływ na jego twórczość – jego prace stały się bardziej osobiste. Niedługo potem poznał Emilii Floge, która stała mu się towarzyszką życia. Jednakże jak już zostało wspomniane wyżej, Klimt miał skłonności do wszechstronności i wybredności jeśli chodzi o związki, nie był stały w uczuciach. Można by było raczej powiedzieć, że chciał spróbować jak najwięcej i jak najróżnorodniej tylko się dało. Podobno nie był obdarzony zniewalającą urodą, ale miał 14 kochanek, które zwykle były jego modelkami.
W 1897 roku Klimt stał się prekursorem nowych przemian artystycznych. Odrzucił kanony akademickie i wraz z innymi artystami założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich – Secesję. Organizowano z jej pomocą wystawy gdzie mogli zabłysnąć młodzi niekonwencjonalni artyści. Z tym ruchem był związany do 1905 roku.
Klimt lubił proste życie, wręcz można się pokusić o stwierdzenie ,,klasztorny styl życia”. W swojej pracowni nosił długie szaty i sandały niczym mistrzowie artystyczni z dawnych epok. Unikał wszelakich imprez, przyjęć, a także spotkań artystów w kawiarniach. Cenił sobie swoją prywatność. Choć miał dużo wielbicielek, udawało mu się unikać skandali.
Klimt chciał tworzyć w sposób totalnie wolny, nieograniczony przez żadne konwencje i zasady wpajane mu w Akademiach. Uważał że tworzenie powinno być całkowicie swobodne, zależne jedynie od zamysłu i konwencji artysty, a nie od czyjejś woli. Był w pełni zwolennikiem wolności twórczej. Jego dzieła wyrażają złożoność epoki w której tworzył. Stał się inspiracją dla późniejszych artystów, a o jego pracach mówiono w następujący sposób:
„– Traktował on dzieło sztuki jako kategorię czysto estetyczną – mówiła Iwona Danielewicz. – Chodzi tu o stopniowe odchodzenie od historii w obrazie, chociaż u niego ta historii jest. Ta jego sztuka symboliczna zaczyna operować linią, dekoracyjnością i działaniem czysto estetycznym” (źródłocytatu)
Jest uważany za najwybitniejszego przedstawiciela secesji i modernizmu.
Dużą popularnością cieszył się wśród klasy średniej. Malował mieszczanki, a kobiety chętnie mu pozowały. W jego dziełach ich wizerunki tętniły erotyzmem i zmysłowością. Dla Klimta jednak akty nie oznaczały jedynie aktów. Kobiecość symbolizowała u niego cykliczność natury, nieustanny początek narodzin i śmierci.
Klimt wzorował się na twórczości azjatyckiej. Upodobał sobie spłaszczone formy, ułożenie kolorów i figur w symboliczne wzory. Całość dzieł przypomina nieco mozaiki okraczone złotym pyłem, nadającym smak i dodatkową wykwintność obrazom.
Dzieło Klimta ,,Złota Adela”(1907r.), na której widzimy Adelę Bloch-Bauer I, jest obrazem sprzedanym Ronaldowi S. Lauderowi za 135 mln dolarów. To najwyższa kwota jaką uzyskano za obraz do 2006 roku. Klimt wykonał swoje dzieło dodając do niego złoto i srebro w płatkach.
Mimo wszystko jednak najsłynniejszym dziełem Gustava Klimta jest ,,Pocałunek”. Powstał w ,,złotym okresie” twórczości artysty datującym się na lata 1903-10. Był to jeden z jego największych sukcesów i kompletny fenomen – od razu po jego prezentacji na wystawie w 1908 roku, zakupiła go wiedeńska Galeria Belvedere – najważniejsze muzeum w kraju. Obraz zawiera w sobie wszystko na czym autor skupiał się w każdym swoim dziele – odcienie złota, motyw mozaiki, piękno, estetyka, erotyka, bliskość dwójki osób.
Gdy zbliżają się do siebie, wszystko inne przestaje istnieć, dla siebie liczą się w tej chwili tylko oni. Podkreśla to dobór kolorów na obrazie, tło jest ciemniejsze, a wzrok przykuwa bogato rozświetlona złotem i barwami para w centrum. Mężczyzna obejmuje czule kobietę, unosząc jej twarz, na której widać oczekiwanie na słodki upragniony pocałunek. Scena pokazuje niezwykłą więź łączącą dwoje ludzi. Warto też zwrócić uwagę na szaty, a dokładniej wzory zdobiące ubrania pary. Suknia kobiety została ozdobiona okrągłymi motywami, a jego kanciastymi i kwadratowymi, co symbolizuje obie płcie. Ukazuje to jak dwie różne rzeczy mogą tworzyć jedność. Patrząc na obraz można wyczuć emocjonalną aurę otaczającą parę. Znawcy wysnuwają przypuszczenia, że być może modelką była bliska sercu malarza Emilii Floge. Nie do końca wiadomo kogo dokładnie przedstawia, ale pewnym jest że nie była to zwykła modelka tylko ktoś kto miał w życiu artysty szczególne miejsce.
Motywy Klimta wykorzystuje się tworząc także sztukę obecnie. Interpretacja ,,Pocałunku” przełożona na scenę z bohaterami filmu anime ,,Ruchomy Zamek Hauru” studia Ghibli – Hauru i Sophie. Bazując na historii jaka łączyła tę dwójkę w filmie, tematyka obrazu idealnie wpasowała się w ich uczucia i emocje względem siebie.
Sztuka dla sztuki. Dobra sztuka jest ponadczasowa.
———————————————————————————————————————–
źr. inf. wikipedia, tumblr