Monet – Jednym Okiem Śniąc
Realizm jak ze snu. Odbicie rzeczywistości w zamglonym zwierciadle. Chwytanie chwili ulotnej. To jego słynna twórczość, choć z początku zaczynał jako… karykaturzysta. Już samo jego imię mówi, że ten człowiek wiele osiągnie. Claude Oscar Monet.
Urodził się w 1840 roku w Paryżu. W wczesnym dzieciństwie wraz z rodziną przeniósł się z Paryża do Hawru. Jego ojciec chciał by młody Monet przejął rodzinny interes i zajął się w przyszłości sklepem, lecz przyszły artysta zbuntował się i jasno oświadczył, że chce zostać malarzem. W szkole zamiast się uczyć, zapełniał kartki zeszytów karykaturami. Często chodził na wagary by szkicować naturę. Jego karykatury zostały wystawiane w witrynie sklepu Graviera. Dorobił się nawet niezłej sumy, sprzedając je. Eugene Bodin był jego pierwszym nauczycielem, pokazując mu malarstwo plenerowe. Wkrótce Monet wrócił do Paryża gdzie poszedł do Academie Suisse.
W 1861 roku został wcielony do wojska i zesłany do Maroka. Pobyt artysty tam przysłużył mu się, gdyż tamtejsze widoki natchnęły go na malowanie w duchu impresjonizmu. Rok później po zwolnieniu ze służby wyjechał do Barbizon wraz z kilkoma znajomymi malarzami, gdzie działała grupa artystów pejzażystów. Z jednym z nich – Renoirem połączyła Moneta przyjaźń na całe życie. Łączyło ich zainteresowanie tym samym nurtem malarskim – impresjonizmem. Styl ten polega na uchwyceniu ulotnych chwil na płótnie, złapanie i oddanie istoty zmysłowych, ulotnych momentów na obrazie.
W 1867 roku urodził mu się syn Jean. Jednak Monet nie mógł się w pełni tym ucieszyć, bo na tym etapie życia miał niemałe problemy majątkowe, które przyczyniły się nawet do jego próby samobójczej. W 1970 roku poślubił Camille Doncieux i wyjechał do Londynu zostawiając rodzinę pod opieką swojego dawnego malarskiego mistrza. Tam zainteresował się dziełami Williama Turnera. To właśnie tam Monet miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w 1883 roku.
W 1872 roku, znacznie poprawił się stan zdrowia artysty. Wrócił do tworzenia i zakupił łódkę na której malował. Szczególnie fascynowała go woda. Często portretował też żonę i syna.
W 1872 roku powstało dzieło ,,Impresja. Wschód Słońca” i to ono nadało początek impresjonizmowi. Na obrazie widać szarość poranka, chwilę tuż przed pełnym wschodem słońca i rozświetleniem świata płomiennymi barwami.
Na początku impresjonizm był oceniany negatywnie. Monet sprzedawał niewiele obrazów, a jego stan zdrowia znów uległ pogorszeniu. W 1875 zorganizowano wystawę, która zakończyła się antyimpresjonistycznym wystąpieniem gdzie musiała aż interweniować policja. Nadomiar złego cztery lata później zmarła żona artysty. Zdrowia nie przywróciły jej nawet jego wszystkie wydane pieniądze.
Przeniósł się do Givenry, gdzie chciał odizolować się od ludzi. Wyszło mu to na dobre, gdyż odzyskał siły i dobre samopoczucie. Zmieniało się też nastawienie krytyków do odbioru impresjonizmu, więc jego obrazy powoli zaczęły się w końcu sprzedawać.
W 1891 roku zmarł kolekcjoner, który kupował wiele dzieł Moneta. Artysta niedługo potem poślubił wdowę po nim Alice, z którą wcześniej już coś prawdopodobnie go łączyło. Wtedy właśnie zaczął się dobry okres w jego życiu. Osiągał też coraz większe sukcesy. Zaczął eksperymentować z kolorami, tworząc serie obrazów przedstawiających ten sam krajobraz o różnych porach roku, za dnia i w nocy o różnym oświetleniu.
Zakupił dom z dużą działką, gdzie mógł stworzyć swój ogród a tym samym wymarzone miejsce do pracy i szukania inspiracji. Zyskał także zezwolenie na zmienienie biegu rzeki Ru (mógł zwiększyć pojemność stawu na swojej posesji, gdzie hodował nenufary – lilie wodne, zajmujące ważne miejsce w jego twórczości).
W 1911 roku zmarła Alice, a trzy lata później Jean. Monetowi pogorszył się stan zdrowia, nie przestawał mimo to malować i wyjeżdżać do Londynu i Wenecji. Szczególne problemy miał ze wzrokiem, które nasiliły się w 1918 roku. W końcu poddał się operacji, po której był zmuszony do noszenia okularów by dalej tworzyć.
Malarstwo Moneta zaczęło przypominać abstrakcje złożone z faerii barw i kolorowych plam na płótnie. Skupiał się na świetle i uzyskiwanym przez niego kolorze. Jego ostatnim dziełem był obraz z cyklu ,,Nenufary”. Niestety stwierdzono u niego nowotwór lewego oka. Artysta zmarł w 1926 roku.
W Polsce znajduje się jego dzieło ,,Plaża w Pourville” w Muzeum Narodowym w Poznaniu.(strona muzeum)
-------------------------------------------------------------------------------------
źródło inf. wikipedia, tumblr